De kunst van overgave...
Ik open de deur van onze camperbus. Een grijze lucht begroet me- zwaar en stil. Miezelregen dwarrelt neer op het gras, op de ramen van de bus, op de neus van die trouwe viervoeter van mij- Kardia.
Gisteren nog was het lente in haar volle glorie. Warm zonlicht, fluitende vogels. Alles open- alles licht. En vandaag...vandaag is het anders.
Moeder Natuur neemt de regie. Met zorg verdeelt ze het hemelwater, daar waar nodig. De ene krijgt wat meer om groei te stimuleren. De ander wat minder omdat het kan. En soms- laat ze de sluizen dagen, zelfs weken openstaan. Want dan is het tijd voor grote schoonmaak- tijd voor een nieuw begin.
Wij mensen denken vaak alles onder controle te hebben. Maar laten we ons niet vergissen: het is Moeder Natuur die verdeeld en heerst. Wij zijn slechts een klein- nietig onderdeel van haar grotere geheel.
Plan niet tegen het ritme in-Plan met het ritme mee.
Sinds ik samen met Kardia grotendeels in een camper woon, leef ik dichter bij de natuur dan ooit. Niet altijd vrijwillig- soms word ik gewoon wakker in een waterkoude wereld. Dan kan niet 'even' de verwarming aan, of schuilen in gemak.
Maar weet je? Juist dan leer ik...loslaten. Ik leer mee bewegen- in plaats van vechten tegen wat is. Het regent?- dan regent het. En soms betekent dat, even niets doen. Even stilzitten, accepteren- waarderen.
De regen, die spoelt- haast weg. Ze nodigt uit tot overgave, tot pauze, tot ademhalen. Wat als we daar vaker aan zouden toegeven? Wat als we niet plannen tegen het ritme in- maar met het ritme mee?
Ik wil jullie iets vragen: als het straks regent- of misschien doet het dat nu al. Ga dan even naar buiten. Gewoon zonder reden...
***Voel de regen. ***Ruik de natte aarde en kijk hoe de wereld zachter wordt.
En vraag jezelf af: waar in mijn leven mag ik loslaten? Waar mag ik stoppen met forceren?
En waar...begin ik gewoon te VERTROUWEN?
Dank je wel om samen met mij en Kardia op pad te gaan, in het ritme van Moeder Natuur. Was deze fluistering inspirerend voor je? Werd je door iets geraakt/bewogen? Laat het vooral weten in een reactie. Uiteraard mag ook deze fluistering worden gedeeld met iemand waarvan jij denkt- dit past haar of hem wel.
De geschreven variant van de Nomadenfluistering is binnenkort te beluisteren via onze podcast op jouw favoriet podcastplatform. Ik werk eraan om de eerste afleveringen begin mei beschikbaar te maken.
Volgende keer misschien een fluistering over een ochtendritueel. Misschien over een leuke anekdote die ik heb beleefd met Kardia. Maar zeer zeker over...spontane ontmoetingen.
Tot een volgende fluistering, en onthoud...ook in de regen groeit alles- als je maar de tijd neemt om te kijken.
Groeten, Kardia en Pat - Vida Nomada.
Reactie plaatsen
Reacties